Łowcy Zombi: Apokalipsa recenzja

Łowcy Zombi: Apokalipsa to darmowa fabularna gra mobilna i na dodatek crossplatformowa stworzona dla wszystkich fanów paskudnych, włóczących nogami po ziemi (flakami pewnie też), zombi.

Lubicie zombi? Chyba nie ma aktualnie nikogo, kto by choć trochę nie miał kontaktu z fenomenem zombi. Miałem okazje oglądać serial The Walking Dead, jego spin-off Fear The Walking Dead, wszystkie części kultowej serii o zombi Johna Romero, nową adaptację Dawn of the Dead autorstwa Zacka Snydera, czy nawet reanimowane zombi naziści w Zombie SS. Trudno mi tutaj analizować fenomen zombi, ale coś w tym musi być, skoro miliony ludzi na całym świecie interesują się tą tematyką.

Wróćmy do samej gry. Łowcy Zombi: Apokalipsa jest dostępna po polsku i można w nią grać przez przeglądarkę lub aplikację natywną. Co ciekawe, można od razu grać i to bez rejestracji, ale oczywiście sugeruje się zarejestrować, by móc korzystać z idei dostępności na kilku urządzeniach. W grze zostajemy jednym z Łowców, którzy dzielnie i bohatersko będzie stawiał czoła zombi oraz innym zagrożeniom w świecie zniszczonym przez szalejący w koło wirus. Infekcja rozpoczyna się szybko i zaskakuje nas podczas jazdy metrem. Tak rozpoczyna się kampania, jeden z wielu modułów gry.

Łowcy Zombi opierają się na klikaniu i kooperacji pomiędzy graczami, w ramach podstawowej formy społecznej w „Łowcach”, czyli Gang. Dołączenie do gangu nie stanowi większego problemu, wystarczy osiągnąć odpowiedni poziom. Na co warto zwrócić uwagę, po dołączeniu do gangu, nasza postać otrzymuje specjalne bonusy i może grać udział w unikalnych dla gangu trybach rozgrywki. W ten sposób, możesz powalczyć z niebezpiecznym zombi mutantem, którzy strzeże jakiegoś skarbu. Możesz też napaść na poruszające się po okolicy transporty zaopatrzenia, czy […]

Blood Brothers 2 recenzja

Blood Brothers 2 to taktyczna gra strategiczna z elementami RPG, która przenosi graczy do mrocznego świata Arnashia.

Opłynęły całe wieki od wydarzeń znanych z pierwszej części Blood Brothers. Opowieści o Galbraithcie i jego armii wampirów, ocierają się o coś pomiędzy legendą, a mitem. Pokój rychło się skończył i kolejne niepokoje wstrząsają fantastyczną krainą – tyle można w zasadzie powiedzieć o fabule. Mechanika gry łączy w praktyce grę strategiczną (bitwy), elementy karcianki (kolekcjonowanie kart), RPG (zbieranie punków doświadczenia i rozwój jednostek), w związku z czym niewiele różni się od poprzedniczki. Tym razem jednak, wydajemy rozkazy dowódcom i przyporządkowanymi nim armiom, a nie pojedynczym jednostkom. Czy to coś właściwie zmienia? Nie i słusznie. Seria zachowała swój oryginalny styl, przez co z jednej strony widzimy sporo zmian, ale z drugiej, jest też to co widzieliśmy wcześniej. Rozpoczynamy od kilku bitew, które sprowadzają się do walki trzech na trzech. Wpływ gracza jest niemały i nie przypada nam na szczęście rola widza, ponieważ możemy na różne sposoby oddziaływać na wydarzenia. I tak, wybieramy ustawienie armii, wpływając czy armia będzie miała bonus czy karę za atak (popularny system kamień – nożyce papier).

Włączając grę nie przestraszcie się, bo może okazać się trochę skomplikowana – na szczęście to tylko pozory i połapiecie się na czym polega rozgrywka po jakimś kwadransie. Po prostu wytrzymajcie, bo naprawdę warto. Po jakimś czasie naprawdę bardzo trudno jest się oderwać, bo jest mnóstwo rzeczy sprawiających, że chce się włączać smartfona i grać. Rozgrywka w głównej mierze bazuje na walce i rozwijaniu kart/dowódców, przez co może wydawać się trochę powtarzalna, ale jak dla mnie idealnie nadaje się na kilkunastominutową przerwę. Co jakiś czas aplikacja oferuje mikropłatności, ale też za darmo można dostać nie jedną fajną kartę, która wzbogaci naszą armie. Nie należy też zapominać o nagrodach za […]

Dungeon Hunter 5 recenzja

Dungeon Hunter jest jedną z najpopularniejszych serii gier na telefony stworzonych przez Gameloft i zarazem gry akcji, które powinien znać każdy użytkownik smartfona.

Po świetnych trzech częściach i kontrowersyjnej ze względu na mikropłatności czwartej, przyszła pora na najnowszą odsłonę Dungeon Hunter. Seria przeszła wiele zmian, począwszy od rodzaju rozgrywki, poprzez ruch w stronę mikropłatności, których tak wszyscy nie lubimy. Z pewnymi obawiamy wziąłem się za testy „piątki” – czy słusznie, czy nie, możecie zobaczyć sami. Podczas gdy rozgrywka pozostała bez mian i dalej opiera się na sieczce hack & slash, doszło do wielu zmian, które sprawiają że gra wydaje się znacznie bardziej przystępna. Misje do pojedynczego gracza są krótkie i w sam raz na niedługą przerwę. Warto dodać, że gra opiera się na powtarzaniu misji na kolejnych poziomach trudności, ale nie nastawiajcie się, że wypadną wam inne przedmioty jeśli repetujecie poziom. Niestety wypada to samo. Rozbijanie hord wrogów na kawałki jest wyjątkowo przyjemnym zajęciem, szczególnie, że sprzyja temu wygodne sterowanie. Nasza postać awansuje zdobywając doświadczenie, a za pieniądze kupujemy nowe lepsze przedmioty. Zrezygnowano z wielu klas na rzecz wyboru płci i startowej broni, co oznacza znacznie większą elastyczność podczas rozgrywki.

Dostałeś nowy artefakt? Nie masz żadnych ograniczeń związanych z jego używaniem! Przedmioty dostają w formie kart, które ulepszamy podczas rozgrywki. Podzielono je na kilka typów w zależności od ich siły, jak to zazwyczaj jest robione w grach karcianych – zwykłe, rzadkie i wyjątkowe. Jest również system żywiołów, które oddziaływają na siebie, dając przewagę lub nas osłabiając – np. broń z siłą ziemi, dobrze się sprawdza w walce z wrogami spod znaku „śmierci”. Pomysł prosty i skuteczny.

Strona techniczna gry i parę słów na ten temat? Nie mogę powiedzieć złego słowa na temat warstwy audiowizualnej, chociaż na moje oko gra tnie się, jeśli na ekranie obskakują nas wrogowie – […]

Octopus Tap’N’Swim recenzja

Na proste gry zręcznościowo – logiczne zapotrzebowanie jest i będzie, co nie powinno się zmienić w przyszłości. Zapraszam na produkcję jednego z naszych rodzimych deweloperów.

Octopus Tap’N’Swim jest nowym tytułem polskiego studia BL software przeznaczonym na Androida, które ma w planach wydanie aplikacji także na platformę iOS. Ponieważ podchodzę do polskich produkcji z niekłamaną sympatią, chciałem dać szansę naszym rodakom i napisać niniejszą recenzję. W tej rodzimej grze na telefon wcielimy się w miłą ośmiornicę, która zmaga się z niebezpiecznymi zielonymi glonami, starającymi się zatarasować jej drogę na powierzchnię wody. Gracz bez ustanku walczy wpływanie coraz wyżej, za co dostaje coraz więcej punktów – stukamy w ekran dotykowy tak, by nasza ośmiornica płynęła coraz wyżej lecz omijała przy tym niebezpieczne glony. Przeszkody cyklicznie rozsuwają się i zsuwają, tworząc zamkniętą powierzchnię, lub dziurę umożliwiającą pokonanie kolejnych wodnych metrów. Wydaje się to proste i banalne? Wcale takie nie jest o czym przekonacie się w kilku pierwszych sesjach z aplikacją. Poziom trudności szybko rośnie, a pobicie więcej niż 5 punktów wydaje się początkowo nieosiągalne! Jednak po kilku, kilkunastu sesjach z Octopus Tap’N’Swim, powinno być już znacznie lepiej – wciąż jestem jednak zdania, że gra jest zaskakująco ciężka…

Co ciekawe, można publikować osiągnięty w grze wynik, przy pomocy przycisku share – kończy się to pokazaniem swoim znajomym na Facebooku, ilości zdobytych punktów. Akurat to rozwiązanie jest coraz szerzej stosowane przez deweloperów, by popularyzować aplikacje „wirusowo” przy pomocy platform społecznościowych. Gra sprawdza się dobrze na chwilę przerwy, ponieważ dłuższe sesje z grą mogą być problematyczne ze względu na wysoki poziom trudności. Sprawdza się jednak, jako mieszanka gry zręcznościowej z odrobiną gry logicznej (chociaż może z tą logiką, idę trochę na siłę?). Bez wątpienia aplikacja wymaga zręczności, refleksu, cierpliwości i doświadczenia.

Choć warstwa audiowizualna nie jest na zbyt wysokim poziomie, a gra posiada drobne błędy, Octopus Tap’N’Swim wydaje […]

Star Wars: Commander recenzja

W oczekiwaniu na kolejną część gwiezdnej sagi (premiera zaplanowana jest na koniec 2016 roku!), gracze mogą dać nura w świat Star Wars: Commander.

Gwiezdne Wojny to niesamowity fenomen popkultury, którego nie muszę specjalnie przybliżać; wszyscy znamy astmatycznego Lorda Vadera, wyluzowanego Hana Solo czy niewielkiego – aczkolwiek potężnego – Mistrza Yodę. Trwa właśnie wojna domowa, pomiędzy siłami Rebeliantów i Imperium, a rola gracza to budowa swojej własnej bazy i wpieranie jednej ze stron konfliktu. Już na początku gry, możemy zdecydować o sojuszu, co będzie rzutowało na charakter misji i rodzaj rekrutowanych jednostek. Wybór strony konfliktu to w praktyce dowodzenia wielkimi AT-AT, szturmowcami czy myśliwcami TIE Fighter lub współpraca z Hanem Solo czy księżniczka Leią. Na pierwszym planie jest rozbudowa i zarządzanie bazą, która generuje surowce i służy do wyprowadzania ataków w inne miejsca (PvE i PvP). Wykonywanie misji pomaga nam w pierwszej fazie gry, a kiedy już mamy ją za sobą, przechodzimy do drugiej – toczenie przede wszystkim pojedynków z innymi graczami (PvP). Mechanika rozgrywki w zasadzie jest zbliżona do bezpłatnych strategii znanych z przeglądarek, ale nie sprowadza walki do krótkiego epizodu – na całe szczęście.

Aktualnie pojawia się coraz więcej gier strategicznych, które zostały wyraźnie zainspirowane przez Clash of Clans i używany przez grę model rozgrywki. Obserwując model walki, podobieństwa są bardzo wyraźne – rekrutujemy jednostki na tylko jedną bitwę, walka odbywa się częściowo automatycznie i w czasie rzeczywistym czy też możemy wystawiać jednostki z różnych punktach na mapie. To bez wątpienia sprawdzony model, dający, z jednej strony, trochę kontroli nad wydarzeniami podczas bitwy, a z drugiej, automatyzujący zachowanie jednostek. Najważniejsze, że sprawdza się bardzo dobrze, dzięki czemu spędzanie czasu z Star Wars: Commander jest bardzo udane. Rozgrywka bywa widowiskowa, a fani Star Wars powinni połknąć bakcyla i dać się wciągnąć na dłużej.